Για τις Γιορτές Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας
Για τις Γιορτές Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας
Οι «ομάδες» που αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν αυτό το έργο,
μάλλον είναι αναγκαίο να είναι πιο συγκροτημένες (κατά κάποιον τρόπο), να λειτουργούν
και να παρεμβαίνουν πυκνά στην τοπική τους κοινωνία, και ιδιαίτερα, εάν δεν υπάρχουν
παρεμφερείς χώροι (οικολογικές κινήσεις,
πρωτοβουλίες με ταυτότητα και δράση για οικολογικά κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα…).
Λιούζας Στέφανος (Μέλος στο Εστιακό σημείο Καστοριάς του
ΑΙΓΙΛΟΠΑ)
Αύγουστος 2017
Είναι πια αναγνωρίσιμα αρκετά σημάδια που δείχνουν ότι οι γιορτές
– ήδη θεσμοί - Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας,
θα πρέπει να περάσουν σε ανώτερα επίπεδα, πλουτίζοντας ακόμη περισσότερο τον παραδοσιακό
τους χαρακτήρα και δυναμώνοντας ορισμένα ιδεολογικά, οικολογικά, οργανωτικά
τους στοιχεία καθώς και τις εγγυήσεις προς το κοινό που απευθύνονται.
Για να γίνει αυτό, ίσως αρκεί να «βάλουμε κάτω» τις μέχρι τώρα
εμπειρίες από το στήσιμο έως και την ολοκλήρωση τους.
Αβίαστα βγαίνει το απαραίτητο
της «δημιουργικής συνέχειας».
Εμείς, εδώ στην Καστοριά για παράδειγμα, σκεφτόμαστε, και το
βλέπουμε ήδη θετικά, να συγκροτήσουμε σύλλογο «Οικολογικής Γεωργίας και
Χειροτεχνίας», εμμένοντας μάλιστα και στο παραδοσιακό λογόθεμα των Γιορτών μας.
Σε συζήτηση πρέπει να μπει και το θέμα «ποιοι συμμετέχουν»,
και εδώ επιβάλλεται πια, η κατάθεση πλήρους αίτησης - απόλυτα συμπληρωμένης
- από όλους μας! Ελέγχεται από την εκάστοτε οργανωτική και γίνεται ή όχι αποδεκτή.
Φυσικά τα κριτήρια ήδη έχουν διαμορφωθεί και εμπλουτίζονται διαρκώς. (Η
διάρθρωση των κριτηρίων στην Θεσ/νικη, την Εύβοια, και αλλού, όπως και τα Πανελλαδικά που έχουμε επεξεργαστεί,
ίσως θέλουν μια συνολικοποίηση). Και επίσης, με την ευκαιρία, αναδιάρθρωση χρειάζεται και η Ιντερνετική διαδικασία).
Οι «παρουσιάσεις» της δουλειάς και της προσωπικότητας παλιών
και νέων αντάμα, να είναι σε κάθε πρόγραμμα γιορτής, εθελοντικά και με κλήρωση
για έναν στοιχειωδώς απαραίτητο αριθμό, ίσως μια δεκάδα ή ποσοστό επί των συμμετεχόντων...
(θα είναι μια ουσιαστική επιμορφωτική διαδικασία, μεταφορά πρακτικής εμπειρίας
και αποθησαυρισμός γνώσεων και απόψεων όλων μας).
Οι συνελεύσεις να «σηκώνουν»
(εκτός από θεωρητικά και φιλοσοφικά) και
θέματα άμεσα, πρακτικά, για δράσεις. Είναι κομμάτι δύσκολο, αλλά θα ξεφύγουμε
έτσι από μίζερες καταθέσεις, που μας «καταναλώνουν» σχεδόν άσκοπα, θα δώσουν
νότες αισιοδοξίας και θα αναδείξουν προοπτικές
νέων θέσεων και δράσεων.
Για τις Πανελλαδικές, οργανωτικά, μπορεί να ισχύσει η ίδια λογική
της συνέχειας… Σε κάθε Πανελλαδική εκλέγεται μια μικρή ομάδα (τρεις +1 αναπλ)
που, μαζί με τους ανθρώπους της περιοχής που αναλαμβάνει, συγκροτούν τον οργανωτικό
πυρήνα που διοργανώνει. Οι περιοχές να έχουν και τυπικά και ουσιαστικά μια, ορισμένη
από αυτούς, πλειοψηφία (πέντε
τουλάχιστον + 2), για παράδειγμα. Έτσι υπάρχει δυνατότητα «συνέχειας» και αυτονομία στις δράσεις και στην οικολογική
μας συνέπεια.
Στους στόχους μας: Οι οικολογικές πρακτικές στην παραγωγή και η οικοφιλοσοφική επάρκεια στην
ζωή μας. Η ενθάρρυνση σε νέες οικολογικές
απόπειρες στο χωράφι και στη ζωή. Η συνεργασία
μας με τους βιοκαλλιεργητές - έναν όμορο
χώρο- (που μάλλον τα κινηματικά του χαρακτηριστικά
θα θελαν κάποια ενίσχυση). Η οικολογική συνάντηση
μας και των προϊόντων μας, με την κοινωνία!
Ή προχωρούμε στην, κατά
κάποιο τρόπο, πιο συγκροτημένη πορεία μας, ή
αφήνουμε στην θεά τύχη την εξέλιξη των γιορτών μας! Προφανώς δεν είναι τίποτα
δεδομένο για το καλύτερο. Σήμερα νομίζω ότι προέχει να αυτοοργανωθούμε πιο δυναμικά και ουσιαστικά, αν θέλουμε κάπως
να αυτοπροστατευτούμε κιόλα.